Kupując urządzenie VoIP, trzeba pamiętać o tym, aby je skonfigurować pod usługi danego operatora VoIP. Tak więc urządzenia służące do telefonii internetowej, mogą być programowane na trzy, podstawowe sposoby:

• w przypadku bramek VoIP poprzez wbudowany moduł IVR (menu głosowe) - programowanie z wykorzystaniem klawiatury aparatu telefonicznego podłączonego do bramki VoIP, a w przypadku telefonów VoIP bezpośrednio za pomocą klawiatury telefonu oraz informacji wyświetlanych na jego wyświetlaczu,
• z wykorzystaniem kreatora konfiguracji danego urządzenia,
• za pośrednictwem interfejsu webowego danego urządzenia, przeglądarki stron internetowych oraz komputera.

Pierwsza i druga metoda ma swoje ograniczenia i często w ten sposób nie można zaprogramować w urządzeniu bardziej zaawansowanych funkcji, ustawień lub opcji, dlatego trzecia metoda jest najbardziej optymalna, dzięki czemu każde pole interfejsu widoczne w przeglądarce internetowej jesteśmy w stanie zmienić i zmodyfikować, co przyczyni się do lepszego sterowania urządzeniem.

Podstawowe pola które zawsze trzeba wypełnić, to adres serwera usług VoIP, nazwa konta użytkownika i hasło dla tego konta użytkownika. Inne pola które powinny być wypełnione lub ustawione z wykorzystaniem listy wyboru dla tego pola to na przykład: czas po jakim urządzenie użytkownika będzie odnawiało rejestrację w serwerze usług VoiP i/lub kodek za pomocą którego będzie kompresowana nasza rozmowa. W zależności od wymagań danego operatora, konieczne jest również właściwe skonfigurowanie innych, wskazanych przez niego pól, które są przez niego wymagane, które są opcjonalne, które należy wypełnić, wybrać lub zaznaczyć, niemniej tu nie będziemy się nimi zajmowali, ponieważ pola te są wykazywane w specyfikacjach usługodawców, jako te, które należy we właściwy sposób wypełnić.

Tabela poniżej, przedstawia podstawowe pola i ich najczęściej spotykane nazwy, które są wymagane dla wszystkich operatorów usług VoIP do prawidłowej pracy urządzeń peryferyjnych.

Innymi przykładowymi elementami, które można konfigurować w urządzeniach VoIP są takie pola jak:

• wsparcie dla pakietów przechodzących przez NAT (translacja adresów IP z lokalnych na publiczne),
• serwery wspomagające rejestrację kont użytkownika (STUN),
• uwierzytelnianie konta użytkownika na serwerze usługowym (authentication),
• wysyłanie pustych lub kontrolnych pakietów do serwera usług VoIP w celu podtrzymani otwartego portu dla sygnalizacji w przypadku korzystania z zabezpieczeń firewall (Keep Alive),
• wielkość pojemności bufora dla przyjmowanych pakietów z zakodowanym głosem (Jitter buffer),
• numer portu do wymiany sygnalizacji (standardowy port to 5060),
• zakres portów dla transmisji głosowej (najczęściej w zakresie 10000 do 20000),
• automatyczna zdalna konfiguracja urządzenia (Provisioning),
• adresacja IP dla urządzenia (stała: Static IP lub zmienna: DHCP),
• praca w wydzielonej sieci lokalnej (VLAN).

Możliwe jest również zmienianie lokalnych ustawień dla danego urządzenia, realizowane szczególnie w telefonach VoIP, na przykład:

• nazwa danej linii telefonicznej,
• aktualny czas wraz z możliwością automatycznej jego zmiany na czas letni i zimowy,
• nazwa urządzenia,
• włączenie/wyłączenie funkcji połączenia oczekującego (Call Waiting),
• hasło blokowania i odblokowywania urządzenia oraz port do zdalnego logowania do niego,
• sposób realizacji połączeń w tym rozszerzenia i ograniczenia w wybieraniu danych cyfr lub ich ciągów (Dial Plan).

Wracając do sposobów konfiguracji, wyróżniamy również czwarty sposób programowania i zarządzania urządzeniami VoIP, szczególnie tymi urządzeniami, które są bardzo zaawansowane w swojej konstrukcji i funkcjonalności. Takim sposobem jest bezpośrednie wydawanie komend za pomocą kodu wpisywanego do urządzenia z klawiatury komputera, niemniej przeciętny użytkownik urządzeń VoIP nie realizuje zazwyczaj takiej metody.

Ważniejszym elementem, który należy tutaj poruszyć jest tak zwany „Provisioning” (autokonfiguracja). Większość urządzeń VoIP, takich jak bramki VoIP i telefony VoIP wspierają taką funkcjonalność. Polega ona na przykład na tym, że po wpisaniu odpowiedniego linku we wskazane przez operatora VoIP pole panelu administracyjnego, urządzenie jest w stanie automatycznie pobrać ustawienia z serwera usług VoIP tego operatora lub pobrać je z centralki IPPBX, tak aby nie trzeba było samodzielnie go konfigurować. Urządzenie pobiera plik, który oprócz nazwy użytkownika, jego hasła i nazwy serwera usług lub adresu IP centralki IPPBX, modyfikuje szereg innych ustawień i wartości w urządzeniu, dzięki którym urządzenie może jeszcze lepiej współpracować z serwerem usług danego operatora VoIP lub z centralką IPPBX. Jakie ma to znaczenie? Oczywiście, jeśli ma być skonfigurowane jedno czy dwa urządzenia, to nie ma z tego żadnego zysku lub jest on niewielki, natomiast jeśli wdrożenie obejmuje kilkanaście lub kilkadziesiąt urządzeń, to w takim przypadku takie działanie ma zdecydowanie sens i znacznie ułatwia pracę i oszczędza czas. Ale wyklucza także ewentualne pomyłki przy bezpośredniej konfiguracji urządzenia.

Zatem przy wyborze usługodawcy połączeń VoIP lub centralki IPPBX, warto jest sprawdzić, czy możliwa jest zdalna konfiguracja urządzeń oraz jakich konkretnie urządzeń (typ, model, producent) ona dotyczy, ponieważ de facto dla każdego pojedynczego modelu urządzenia danego producenta, plik konfiguracyjny jest inny, tak jak dla każdego urządzenia inny jest panel administracyjny oraz pola w nim występujące. Wystarczy różnica jednego pola w dwóch na pozór jednakowych urządzeniach, aby zdalna konfiguracja nie powiodła się.

Dodatkowe informacje dotyczące prezentowanego tekstu i grafik: Ten teks i grafiki są autorskimi tekstami i grafikami redakcji Operatorzy.pl. Jeśli chcesz wykorzystać ten tekst lub grafikę w swoich materiałach, podaj źródło i link do strony źródłowej serwisu Operatorzy.pl.